حکایت بلوچ - کتاب ۳

سفرها: مک کوران و دریای زربار سالهای ۴۸، ۵۰ تا ۱۳۵۷

بخشی از درآمد کتاب:
همان روال کتاب های اول است و دوم، روال کتابهای سوم و چهارم و طرز این کتاب ها: ثبت روایتها و طراحی چشم انداز این روایتها. مگر، لحظه هائی که دست هیچ بنده خدائی نیست می رسند از گرد راه، همچون کاروانی، بی بانگ جرسی، درآئی، رحل اقامت می افکنند در کاروانسرای تو در توی جان آدمی، از کجا می آیند؟ به قول بلوچ ها خدا بدان، شاید، از سرحد عدم آن یکی کاروان تتار است، بارش مُشک خُتن، آن یکی می آید. از کجا؟ از ری یا نشابور؟ بارش خاکستر دود نار یا نور؟ ماتم یا سور؟ هیچ کاره است این بنده خدا، نه سر پیاز است نه ته پیاز، به جز این آنها و لحظه ها باقی همه ثبت دقیق نقل هاست و طرح فضای حدیث ها و نقلها، باد و آفتاب و خاک ... که جای خود را دارند در بلوچستان.
کتاب سوم می پردازد به آبادیهای عمده مک کوران، به این آبادیها، بلوچ ها می گویند: شهر، شهر مسکوتان شهر بمپور شهر بنت... و در تعریف بلوچی، شهر آن جاست که کشتی هست و کشت کاری، قناتی، جویباری، خان و مانی، آنگاه شهرهای مک کوران، شهر به تعریف اهل فنون و صاحب اختیاران، و بعد از آبادیها و شهرها چه شهر بلوچی، چه شهر دیوانی، نوبت دریاست و به قول بلوچها دریای زربار، یا دریای بزرگ که همان دریای عمان است و بندرها و اهل دریا.
شرح و حدیث دره سرباز در کتاب چهارم میآید و به دنبال دره سرباز، سراوان که شروع می شود از آبادی گشت، یا شهر گشت - این گشت نقل آشتیان را دارد در بلوچستان. دارالعلم است و شهر اهل قلم و دوات - تعالی الله، چشم بد دور - به بعد گشت، سراوان و ناهوک و جالق، آبادیها و اهل آبادیها و باقی حدیث ها و شرح ها...